Kollarımda Bahadır Selim daha 2,5 aylık ama bana daha büyük gibi geliyor. Çünkü ben onu mm lik halini biliyorum. O zamandan beri yaşatıyorum sevgisini ,çoskusunu,heycanı içimde tadıyorum.Benimoğlum bir tedavi sonucu oldu. Senelerdir,uğraşıyorduk. Ama yalnış şekillerde maddiyatınızdan meneviyatınızdan daha da önemlisi ümidimizi de götürdü o tedaviler. Şimdi ise doğru teshis ,azim ve gayretle benim bıkmam doktorumun ümit var konuşmasıyla kollarımda bir oğlum var.
Aslında bizim olayımız hiç çocuğu olmayan aileler gibi değil çünkü bizim 14 yaşında bir kızımız var E o zaman niçin bu kadar uğraştınız diyeceksiniz. Ailecek unuttuğumuz duyguları yeniden yaşamak istiyorduk. Bebeğimizin büyüdüğünü , serpildiğini diş çıkarmasını ,yürümesini,konuşmasını o çoşkuları yaşamak istiyormusun. Bu istediklerimize kavuştuk.
Evladımıza baktıkça çektiğimiz sıkıntıları düşünüp iyiki pes etmemişiz diyoruz. En son 4 saatlik şeker tahlilimi yaptırdığımda ağlayarak evime gittim. O ruh haliyle Murat Bey i aradığımda sıkıntılarımı anlattığımda cevap alarak sonuca ulaşmak için gayret edicez yarıda bırakırsan çocuğunu nasıl kollarına alır seversin diyor bana ütopya gelen sözler söylüyordu.
Evet şimdi kolarımda öpüyorum,seviyorum,kokluyorum ve o konuşmalarımız aklıma geliyor (ama Murat Bey ne kadar diyet yapacağım nasıl bu tahlilleri yaptıracağım ) sona ulaşana kadar .
İşte sonuç doğru teşhis doğru tedavi ve motivasyon hayallerimiz gerçek oldu.
Evlat isteyenlerin hepsine sesleniyorum. Tedavinizi yarıda bırakmayın. Doktorunuza güvenin emin ellerdesiniz ve birde çok dua edin